 |
| Bron: climbbybike.com |
Mooi weer aan de start vandaag. Iedereen was nog happy om er bij te zijn. Enkele uren later, in Porto Sant'Elpidio, waren er toch al heel wat minder gelukkig. Maar aan de start niks dan lachende gezichten dus. Mauro Santambrogio van BMC nam zelfs de tijd voor een rondje kontjeskeuring. Slachtoffer van dienst was Griescha Niermann.
Nog iemand die duidelijk in zijn nopjes was: Ivan Basso, topfavoriet voor de eindzege. De kopman van Liquigas deelde handjes uit bij de vleet en schreef er zelfs op. De waarheid gebiedt ons te zeggen dat hij de supporters eigenlijk straal aan het negeren was (bemerk de dame links die Basso duidelijk koud laat). Maar voor de foto proberen we ons altijd zo sympathiek mogelijk voor te doen!
De sadistische Giro-organisatoren waren de volgenden om (in hun vuistje) te lachen. Nog maar goed en wel gestart, werd het peloton de heuvels in gejaagd. De toeschouwers konden nog snel even profiteren van een volledig peloton. De dame links op het balkon kwam net te laat om te stagediven. Tenzij het hier een echte die hard betrof. In alle mogelijke betekenissen van het woord.
De ontsnapping van de dag kwam op naam van een 15-koppig ensemble. Nu, zelfs een blinde zag dat die 15 het niet allemaal gingen uitzingen tot aan de meet. De toeschouwers op deze plaats profiteerden er dus best van om snel nog een fotootje of filmpje te maken van de vluchters au grand complet. Ondertussen probeerde een vandaal (links op de foto) het enige verkeersbord in de streek omver te duwen.
Zoals gezegd: dat die 15 vluchters samen gingen blijven was onrealistisch. De Giro-sadisten hadden op voorhand dan ook enkele onverharde wegen opgenomen in de etappe. Enkel en alleen om een breuk te forceren in de kopgroep. Al een geluk dat de organisatoren in kwestie geen advocaten, gespecialiseerd in echtscheidingszaken, zijn.
Ook het peloton moest van de organisatie aan brokken. De onverharde wegen deden voortreffelijk hun werk. Ter info: de organisatoren zijn op dit moment nog steeds druk bezig een regeling voor de kinderen uit te werken. Mark en Peta weten morgen meer.
Pablo Lastras was alvast kapot van zijn breuk. Wat zeggen we? Van zijn vier à vijf breuken. Een mens zou het voor minder niet meer zien zitten. En dus gewoon langs de weg gaan zitten. Links op de foto ziet u een motard die ofwel moest niezen, ofwel last had van zure oprispingen. Wat was dat toch vandaag, met al dat volk links op de foto's?
De onverharde wegen waren slechts een voorsmaakje. Vervolgens werden de renners over een handvol heuvels gejaagd, waaronder de Italiaanse Muur van Hoei, de Monteloeipone. 
Eén man liet het echter allemaal niet aan zijn hart komen: Miguel Rubiano van Androni. De Colombiaan had zelfs nog energie over om een denkbeeldig douchke te nemen, bij het overschrijden van de finish. Eigenlijk lachte hij gewoon met de tegenstand. Wij raden Miguel echter aan hier in de toekomst mee op te letten. Sommige renners in het peloton hebben het immers sowieso al niet echt begrepen op collega's van Androni...
Rubiano is het overigens niet echt gewoon om te winnen. Ergens wel te begrijpen, als ze een lens bijna tegen je neus duwen. Toch geven we hem nog een raad mee: mediatraining bij Ivan Basso. Op de achtergrond ziet u rechts (eindelijk eens niet links!) overigens de oom van Mauro Santambrogio. Het kontjeskeuren zit daar duidelijk in de familiegenen.
Aangezien de ritwinnaar van vandaag dus vrij beschaamd van aard is, wou hij enkel het podium op voor zijn ritwinst. Volop in de belangstelling staan met een roze trui zag hij zich écht niet doen. Die eer liet hij dan maar aan Adriano Malori van Lampre. Die is het toch gewend van in roze truitjes rond te rijden.
Foto's: Giro d'Italia op Facebook
Lees ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten