Ondertussen is Sastre renner af. Niemand die er veel spel rond maakte. Toch is hij een opmerkelijke figuur. Bij zijn overwinning in de Tour was Sastre de eerste sinds bijzonder lang die niet in verband is gebracht met doping. Nu Cadel Evans de fakkel van hem overneemt, kan Carlos Sartre met een gerust hart stoppen.
Vermoeden van schuld
“En Oscar Pereiro Sio dan?”, zult u daartegen inbregen, de man die officieel de Tour won in plaats van Floyd Landis. Pech, daarvoor heeft de man al een keertje te veel salbutamol gepuft. Contador blijft bij zijn verhaal van besmette biefstuk met testosteronsaus van zero zero zero ... cinquo, de smet op zijn blazoen blijft. Lance Armstrong wil bijzonder graag brandschoon lijken, maar de geruchten rond zijn persoontje gonzen. En niet alleen van de kant van de Franse pers. Bij Pantani is het post mortem aangetoond welke epokuren hij allemaal volgde. Jan Ullrich en Bjarne Riis konden bij Telekom rekenen op iets te verregaande medische begeleiding.
Zwijgende reus
Dan komen we tot een mythische Spaanse renner, Miguel Indurain. Net zoals Sastre geen grootprater. Wel een veelwinnaar van de Tour. Indurain stak er met kop en schouder bovenuit en dat in volle epotijdperk. Zijn voornaamste uitdagers gaven gebruik toe of werden iets te duidelijk gelinkt met doping om van toeval te kunnen spreken: Alex Zülle, Tony Romiger, Claudio Chiappucci, Raimondas Rumsas, Zenon Jaskula, Evgeni Berzin, Richard Virenque, Ivan Gotti, ... Als Indurain een geheim had, dan neemt hij het stilzwijgend mee in zijn graf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten