maandag 13 februari 2012

Artiesten op wielen: wielrenners met tattoos (deel 1)


Bron: ewoudbroeksma.com
Vandaag de dag zou een mens zich beginnen afvragen of er nog sporters bestaan die geen tatoeages hebben. Sla een voetbalveld open en je ziet vaak 22 kleurboeken rondlopen op de pelouse. De NBA op is dat vlak zelfs nog erger, maar bij zwarte basketters valt het gewoon minder op. Daarom stelden wij van Wielerg@k ons de vraag hoe het met het artistieke peil in het peloton zit. We vonden toch enkele voorbeelden. Deel 1 van ons artistiek verantwoord wieleruitje.




Pippo Pottatoo*
*niet te verwarren met Pippo Potato, mocht die al bestaan

Pippo overwoog even een tattoo in het gezicht.
Bron: comocyco
De bekendste rondrijdende kleurboek van het peloton is ongetwijfeld Filippo Pozzato. De blonde Italiaan doet menig vrouwenhart al sneller slaan - waaronder dat van Jasmine Vangrieken - en nu dus ook dat van 'kunstliefhebbers'. Bij Pippo begon het allemaal vrij subtiel, met wat Chinees gebrabbel op zijn onderarm. Bij Thomas De Gendt is het voorlopig ook nog maar van dattum. Maar dan ergens rond zijn biceps.

Ondertussen heeft hij echter al zijn rug vol laten kladden, met een forse uitspraak, vergezeld van een vis die langs zijn zijkant naar zijn buik probeert te zwemmen. "Only God can judge me" drukt Pozzato ons op het hart. God en de Vlaamse kranten, vrezen we, Pippo. Zeker als je komend voorseizoen weer op Gilbert of Boonen plakt. Ondertussen zijn wij ook kunstig met onze tekst.

Sylvain Chavanel
De draak van Chavanel.
Bron: cyclingnews

Ook de Sylvain kan een tekeningetje hier of daar best pruimen. De Fransman rijdt met een draak net boven zijn enkel rond. Zo lang hij maar niet rijdt als een draak, zal Lefevre niet in het minst problemen hebben met de tattoo van Chavanel.


Larsson met een poepkabouter.
Bron: misha66
Het versieren van de kuiten vinden we ook terug bij Gustav Erik Larsson, de Zweed van Saxo Bank. Wat het precies voorstelt, kunnen we u ook niet meteen zeggen. Het lijkt op een soort wapenschild, maar kan evengoed een platgeslagen draak zijn. Hoewel die er dan wel heel wat minder gevaarlijk uitziet als die van Chavanel.




De Pamela's van het peloton


Pamela Menchov.
Bron: wikimedia
Voor u zich begint te verlekkeren op ballonborsten: we hebben het hier natuurlijk over de prikkeldraad van Pamela, die zich rond een van haar armen wikkelt. Het werkte blijkbaar aanstekelijk voor verschillende renners, die prompt ook zo'n bandje lieten aanbrengen. Denken we maar aan Dennis Menchov en Michael Rasmussen.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten