Minder rondjes
Een WK is de meest veredelde kermiskoers van het jaar. Ze overtreft daarin de vele nationale kampioenschappen. Een gesloten parcours waar de renners eindeloos rondjes op draaien. Nu hebben de Nederlanders dat anders begrepen. Het parcours heeft een lange aanloopstrook van zo'n 100 kilometer door het mooie landschap van Nederlands Limburg. Vertrek in Maastricht en in aanloop naar de rondjes in Valkenburg zijn er nog wat heuvelachtige dingen. Maar geen Eyserbosweg of Keutenberg. Het hoeft geen Amstel Gold revisited all over again te zijn. Zou nog wel een ideetje voor Wouter Vandehautte zijn. Een parcours en elke week geef je het een andere naam. Dan kan heel het VIP-circus gewoon blijven staan. Waaaw!
Waar het om draait
Na het opwarmertje door het bronsgroen eikenhout, begint het echte werk. De plaatselijke rondjes met de Cauberg als scherprechter. Ook hier weer geen exacte kopie van Amstel Gold. De finish ligt net wat verder. De klimmers kunnen zich in de laatste 'vlakke' strook verslikken. De machtspurters kunnen net voordien al kraken in de klim van de Cauberg. De finisher kan net verkeerd getimed hebben. Er zal met de billen toe gereden worden.
Het plaatselijke parcours is trouwens hetzelfde circuit als waarop Michael Boogerd wereldkampioen had moeten worden in 1998. Maar dat werd de latere epozondaar Oscar Camenzind. Waarom heeft niemand hem deze wereldtitel ontnomen? Trouwens, zou het USADA ook niet beter eisen dat men de wereldtitel van Armstrong ook meteen afneemt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten